En als er op de dag van uitreiking van dit boek, de dag ook van afscheid van de ge¬meente Bergharen in de laatste week van december 1983, zowel in Herhen als Bergharen gezongen wordt, dan zal daarbij het hoogtepunt zijn het zingen van een nieuw Bergharens volkslied door het Herhens gemengd koor en door het zangeres¬senduo Maywood met begeleiding o.a. van de eigen muziekvereniging St. Anna.

ODE AAN BERGHAREN

Wij kennen knusse dorpjes in het Land van Maas en Waal,
rustig gelegen, ver van het stadskabaal.
Waar onze kinderjaren snel zijn voorbij gegaan.
Waar, naar wij willen hopen, ons laatste uur zal slaan.
Die dorpjes – ja, ge kent ze – we leven er tevree.
We willen ze niet ruilen voor nog zo’n grote stee.

Bergharen, Leur en Hernen
in ’t Maas en Waalse Land,
geen plaats kan ze evenaren,
in heel ons Nederland.
Ja, wat ook mag gebeuren
tot vreugd of tot verdriet
wij blijven hier steeds trouw,
wij verlaten dit toch niet.

En in die kleine dorpjes in het Land van Maas en Waal,
eeuwen geleden, we weten ’t allemaal:
reeds Kelten, stoere jagers, woonden hier in ’t woud,
ook Batavieren hebben hun hutten hier gebouwd.
Die dorpjes – ja, ge kent ze – we leven er tevree.
We willen ze niet ruilen voor nog zo’n grote stee.

Bergharen, Leur en Herven enz.

Zo bleven deez’ drie dorpjes in het Land van Maas en Waal
steeds nog voortbestaan, ver van ’t stadskabaal.
Met koren op de akkers en koeien in de wei,
met mooie groene heuvels, die horen er toch bij.
Die dorpjes – ja, ge kent ze – we Ieven er tevree.
We willen ze niet ruilen voor nog zo’n grote stee.

Bergharen, Leur en Herven enz.

En in die kleine dorpjes in het Land van Maas en Waal,
niet te geloven, we weten ’t allemaal:
Daar vond men en daar vindt men voor ’t Maas en Waalse Land
steeds weer vermaak en spelen in ’t Heuvellandse zand.
Die dorpjes – ja, ge kent ze – we leven er tevree.
We willen ze niet ruilen voor nog zo’n grote stee.

Bergharen, Leur en Herven enz.